Uprawa pomidora gruntowego

W naszym klimacie pomidory są roślinami sezonowymi, które najlepiej rozwijają się na nasłonecznionych obszarach. Aby uzyskać obfite plony, istnieje kilka istotnych praktyk, których należy przestrzegać podczas uprawy pomidorów. Szklarnie, tunele i uprawa pomidorów pod folią to preferowane miejsca dla rozsad ze względu na ich potencjał zwiększenia plonu. Proces sadzenia i pielęgnacji pomidora gruntowego w tych warunkach jest podobny do tego w tradycyjnym gruncie, ale główną różnicą jest moment sadzenia. W osłoniętych miejscach można rozpocząć sadzenie pod koniec kwietnia, a jeśli miejsce jest ogrzewane, nawet już w pierwszej połowie miesiąca. Szybkie rozpoczęcie sadzenia przekłada się na szybsze zbieranie plonów.

W zamkniętych strukturach temperatura zazwyczaj jest wyższa niż na zewnątrz, co sprawia, że rośliny potrzebują częstszego podlewania. To zwiększa wilgotność, co może stworzyć idealne warunki dla rozwoju grzybów. Dlatego ważne jest regularne wietrzenie pomieszczeń. Otwierając drzwi lub okna w ciągu dnia, zapewnisz przewiew i kontrolę temperatury wewnątrz. Niestety, choć uprawa pomidorów nie jest skomplikowana i można ją prowadzić zarówno w gruncie, jak i w szklarni, rośliny te są podatne na różne choroby.

Wbrew powszechnej opinii pomidory gruntowe nie mają bardzo dużych wymagań glebowych. Można je uprawiać na wszystkich glebach, niemniej najwyższe plonowanie notuje się na czarnoziemach, lessach oraz madach rzecznych. W każdym przypadku należy wdrożyć indywidualne podejście do upraw. Jak wygląda uprawa pomidora w zależności od rodzaju gleby? 

W przypadku gleb ciężkich zaleca się zachowanie większej rozstawy. Z kolei na glebach lekkich wymagane jest zwiększania gęstości nasadzeń oraz częstsze stosowanie nawozów. Rośliny wzrastają najlepiej przy niskiej wilgotności względnej powietrza, stąd też największe plony przypadają nam ciepłe i suche okresy. Należy przy tym zaznaczyć, że w fazach kwitnienia, wiązania oraz przyrostu owoców, pomidory mają największe zapotrzebowanie na wodę. Ważnym czynnikiem, zwiększającym odporność pomidora na suszę, jest także silnie rozwinięty system korzeniowy.

A jak wygląda uprawa pomidora na glebach o niższym odczynie, które na terenie Polski? Przypomnijmy, że województwach łódzkim, mazowieckim, podlaskim czy podkarpackim, ich udział przekracza 80%! Na szczęście, roślina nie jest wrażliwa na lekkie zakwaszenie. Należy jednak pamiętać, że gleby kwaśne mają gorszą strukturę, obniżoną zawartość kluczowych pierwiastków, dlatego należy uzupełniać niedobory wapnia, fosforu, magnezu oraz molibdenu, oraz wesprzeć rozwój pożytecznej mikroflory. Aby poprawić żyzność i stan fitosanitarny gleby, można użyć gotowych preparatów organiczno-mineralnych, takich jak GleboMax z dużą zawartością kwasów humusowych.

Aby zwiększyć odporność roślin na niekorzystne warunki uprawy, można stosować gotowe stymulatory wzrostu, które zwiększają odporność na stresy i przyczyniają się do wzrostu plonów, takie jak nanogro aqua.

Odczyn gleby pod uprawę roślin regulowany jest poprzez wapnowanie. W przypadku gdy różnica między obecnym a rekomendowanym odczynem gleby jest duża należy rozłożyć ten zabieg na kilka lat. Uprawa pomidora daje najlepsze efekty glebach o kwasowości mieszczącej się w zakresie 5,5-6,5. Jeżeli wartość jest niższa konieczna jest zastosowanie nawozów wapniowych lub wapniowo-magnezowych w formie węglanowej — najlepiej pod przedplon lub jesienią poprzedzającą roku uprawy takich jak np: bi calc+.

Szybki wzrost i wytwarzanie dużej masy części nadziemnych powodują, że roślina ma zwiększone wymagania pokarmowe. W związku z tym należy przeprowadzić analizę zasobności gleby, która umożliwi ustalenie odpowiednich dawek nawozów. Największy pobór składników odżywczych następuje w okresie wzrostu wegetatywnego i wiązania owoców na gronach. 

Rośliny, które są w okresie intensywnego przyrostu wegetatywnego, wykazują zwiększone zapotrzebowanie na azot. Niedobory tego pierwiastka prowadzą do zahamowania wzrostu, słabego krzewienia, a w rezultacie — niskiego plonowania. Pierwsze oznaki, świadczące o zaistnieniu niedoborów, są widoczne gołym okiem. Liście przybierają jasnozieloną, a następnie żółtą barwę. Korzenie są długie, ale słabo rozgałęzione. Aby uniknąć takiego scenariusza, warto stosować sprawdzone doglebowe nawozy mikrobiologiczne wzbogacające glebę w łatwo przyswajalny dla roślin azot pochodzący z atmosfery, takie jak bi azot. 

Bardzo ważnym pierwiastkiem jest także fosfor, który stymuluje rozwój systemu korzeniowego i odpowiada za wytworzenie sztywnej łodygi. W przypadku niewystarczającej podaży tego pierwiastka liście stają się szaro-zielone i kruche a system korzeniowy — ograniczony. Za główne przyczyny niedoboru fosforu uznaje się zbyt niską temperaturę gleby oraz jej niewłaściwy odczyn. Składnik ten można łatwo udostępnić z gleby z form uwstecznionych i związanych nawozami mikrobiologicznymi, takimi jak bi fosfor, które wzbogacają glebę w łatwo przyswajalny dla roślin pierwiastek.

Składnikiem odżywczym, odpowiedzialnym za utrzymanie prawidłowej gospodarki wodnej roślin, jest z kolei potas. Braki tego pierwiastka powodują brązowienie oraz zasychanie tkanki liściowej, zaś jego nadmiar wpływa na zmniejszoną absorpcję wapnia i zwiększa ryzyko zachorowania na zgniliznę wierzchołkową. Pomidora gruntowego warto wspomóc biostymulatorem wzrostu Naturalny Plon, który jest połączeniem aminokwasów, ekstraktu z alg morskich Ascophyllum nodosum oraz substancji humusowych najnowszej generacji z przerobu ligniny. 

Uprawa pomidora wymaga dostarczania roślinie niezbędnych mikroelementów, takich jak: bor, miedź, molibden czy mangan. Równie istotna jest podaż magnezu — w przypadku jego niedoboru liście stopniowo tracą zielone wybarwienie, a ogonki stają się jędrne i kruche. Przy niedostatecznej dystrybucji wymienionych składników może dojść do czernienia wierzchołka wzrostu pędu, zniekształcenia owoców, zahamowania wzrostu czy przybierania niepokojącego niebiesko-zielonego odcienia. W późnych stadiach niedożywienia tkanki zaczynają zamierać i usychać. Jeżeli gleba jest mało Zasobna w mikroelementy rekomendowane jest stosowanie preparatów dolistnych, takich jak SOLER Red do pomidorów i papryki o wysokiej zawartości mikroelementów, a także miedzi i siarki. SOLER Red dedykowany pomidorom działa wzmacniająco, prozdrowotnie, dezynfekująco i stymulująco, wspomagając odporność roślin na choroby grzybowe.

Gdy na gałązkach pojawią się pierwsze owoce, warto zastosować oprysk preparatem STOP DROP FRUIT, który poprawia wybarwienie, ogranicza przedwczesne opadanie owoców i poprawia walory smakowe pomidorów. Stosowanie preparatu STOP DROP FRUIT jest zupełnie bezpieczne dla ludzi i pszczół i nie wymaga żadnego okresu karencji.

Jedną z najczęściej występujących chorób, które dotykają pomidory uprawiane na gruncie, jest zaraza ziemniaka na pomidorze, której sprzyjają wysokie temperatury oraz wilgotna pogoda. Grzyby, zimujące na resztkach porażonych roślin, rozwijają zarodniki przenoszone przez wiatr i wodę. Niestety, w takim przypadku uprawa pomidora może okazać się mało owocna, a straty plonu — poważna. Aby zapobiec występowaniu tej choroby należy stosować 3-4 letni płodozmian, niszczyć resztki roślinne za pomocą bakterii zawartych w preparacie bi słoma, stosować bakterie fitosanitarne (bi safe, bi protect),  dobierać odpowiednie odmiany i stanowiska do uprawy pomidora oraz stosować sprawdzone preparaty, takie jak nanogro aqua, który zwiększają odporność roślin na choroby.