Uprawa słonecznika
Wymagania cieplne
Uprawa słonecznika oleistego wymaga mniejszych nakładów na nawożenie i ochronę chemiczną niż uprawa rzepaku. Słonecznik oleisty ma duże wymagania cieplne. Suma średnich temperatur w okresie wegetacji powinna wynieść przynajmniej 3000 st.C. Dlatego do jego uprawy najbardziej nadają się dwa rejony: południowo-zachodni i południowo-wschodni. Słonecznik jest wrażliwy na długotrwałe przymrozki, które hamują wzrost roślin. Okazuje się natomiast odporny na krótkotrwałe obniżki temperatur do –4 st. C. Warto zastosować do zaprawiania nasion stymulator i induktor odporności nanogro forte superstart lub do opryski młodych roślin (2-3 liście) nanogro aqua.
Schemat zabiegów produktami AGRARIUS w uprawie słonecznika:
Wymagania słoneczne
Roślina ta ma także duże wymagania świetlne i bardzo źle znosi zacienienie. Z powodu grubej i omszonej skórki jest natomiast odporna na suszę. Najwięcej wody potrzebuje podczas tworzenia pąków kwiatowych i kwitnienia, co ma najczęściej miejsce w lipcu. Ważne jest, aby podczas kwitnienia była słoneczna pogoda, co korzystnie wpływa na zapylenie kwiatów i zawiązywanie niełupek.
Gleba
Słonecznik najlepiej plonuje na glebach żyznych i zasobnych w próchnicę, kompleksu pszennego bardzo dobrego (kompleks 1) i pszennego dobrego (kompleks 2). Gleby powinny być przepuszczalne, o pH 6,6–7,2. Roślina może być także wysiewana na glebach lżejszych. Gleby zakwaszone koniecznie należy zwapnować bi calc+, najlepiej pod przedplon, a ostatecznie przed orką przedzimową. Aby zapewnić dobrej jakości glebę konieczne jest stosowanie kwasów humusowych Lignohumat Super.
Nawożenie
Słonecznik ma dość duże potrzeby pokarmowe. Aby wytworzyć 1 t niełupek i odpowiednią ilość łodyg i liści, musi pobrać 70 kg N, 26 kg P2O5 i 90 kg K2O. Najczęściej stosuje się nawożenie 60 kg N, 40–60 kg P2O5 i 150–180 kg K2O/ha. Nie wolno stosować zbyt dużych dawek azotu, bo przedłuża to wegetację słonecznika i opóźnia dojrzewanie koszyczków i niełupek. Roślina ta jest także mniej odporna na wyleganie i porażenie przez choroby grzybowe. Dlatego, gdy przedplonem były okopowe na oborniku, należy zrezygnować ze stosowania azotu. Nawozy fosforowe i potasowe powinno stosować się przede wszystkim jesienią, a azotowe wiosną, przed uprawkami doprawiającymi rolę do siewu. Azot powinien być stosowany w formie mocznika lub RSM. Z nawozów fosforowych polecany jest superfosfat potrójny, a z potasowych – wysokoprocentowe sole potasowe.
Z mikroelementów dla słonecznika bardzo ważny jest bor i molibden. Zapotrzebowanie na pierwszy wynosi 400 g/ha. Jego niedobory mogą wystąpić przede wszystkim na glebach lżejszych, ale także zbyt zbitych i przy bardzo wysokich temperaturach i niedoborze opadów. Najlepiej do tego celu zastosować nawóz z serii SOLER.
Wysiewanie
Słonecznik wysiewa się, gdy gleba na głębokości 5 cm ogrzeje się do temperatury 6–8 st.C (kwitnienie mniszka lekarskiego, czereśni i czarnej porzeczki), co przypada na 15–25 kwietnia. Siewy w zbyt zimną glebę powodują nierównomierne i opóźnione wschody. Niedopuszczalne są także siewy w maju.
Nasiona słonecznika zawierają 40–45 proc. tłuszczu i 15–18 proc. białka. Z hektara uzyskuje się 2–3 t niełupek. Pozostawione resztki pożniwne po zbiorze należy starannie rozdrobnić przed przyoraniem na głębokość 10–15 cm. Warto zastosować dodatkowo nawóz przyspieszający rozkład resztek pożniwnych full terminator oraz doglebowy preparat bakteryjny bi protect.
