Uprawa kukurydzy
Gleba
Pierwszym zabiegiem wykonywanym w uprawie kukurydzy jest przygotowanie gleby już jesienią. Warto zwrócić uwagę na strukturę gleby i rozkład resztek pożniwnych, aby zapewnić roślinom zasobność w składniki pokarmowe i wodę. Trzeba zadbać o właściwą strukturę i warunki wilgotnościowe. Po zbiorach jesienią zaleca się stosowanie nawozu full terminator. Dodatkowo powinno się zadbać o właściwy stan fitosanitarny, stosując preparat bakteryjny doglebowy bi protect.
Zabiegi wiosenne należy zacząć od włókowania i bronowania. Mają one na celu wyrównanie pola, ograniczenie utraty wody i zniszczenie chwastów. Wtedy również stosujemy Lignohumat Super (kwasy humusowe i preparaty bi protect, bi azot i bi fosfor, aby zabezpieczyć roślinę przed niedostępnością składników pokarmowych na przykład fosforu). Bezpośrednio przed siewem należy glebę spulchnić agregatem przedsiewnym do głębokości siewu.
Schemat zabiegów produktami AGRARIUS w uprawie kukurydzy:
Nawożenie
W uprawie kukurydzy na ziarno bardzo ważnym elementem jest nawożenie doglebowe. Należy pamiętać, że kukurydza ma stosunkowo wysokie wymagania nawozowe. W zależności od zasobności gleby zaleca się następujący poziom nawożenia: 150 do 200 kg N/ha w zależności od zakładanego plonu, 80 do 120 kg P2O5/ha, 140 do 180 kg K2O/ha. Ważna w uprawie kukurydzy jest dostępność wapnia i magnezu, dlatego powinno się stosować wapnowanie bi calc+.
Kukurydza zarówno w uprawie na ziarno jak i na kiszonkę ma duże potrzeby pokarmowe jeżeli chodzi o mikroelementy. Do najważniejszych z nich należą: cynk, mangan, bor i miedź. Cynk jest najważniejszym mikroelementem w uprawie kukurydzy na ziarno. Biorąc udział w syntezie auksyn stymuluje rozwój systemu korzeniowego. W uprawie kukurydzy nieodzowne jest również nawożenie borem. Niedobór boru w okresie kwitnienia zakłóca formowanie kolb i ma wpływ na zaziarnienie kolb. Miedź i mangan są ważnymi mikroelementami w procesach fotosyntezy. Najefektywniejszą metodą uzupełnienia mikroelementów w uprawie kukurydzy na ziarno jest nawożenie dolistne za pomocą nawozu żelowego SOLER K.
Zapotrzebowanie w wodę
Kukurydza często w czasie uprawy jest skazana na braki wody, aby pomóc roślinie przetrwać ten czas bez negatywnego wpływu na plon jest stosowanie nawozu N Turgor, który zapewnia odżywienie roślin i prawidłowe utrzymanie uwodnienia ich komórek.
Opryski
Opryski należy wykonywać wcześnie rano lub wieczorem. Optymalna temperatura powietrza do wykonywania zabiegów dolistnych to 15 do 20 stopni Celsjusza. Zabiegi wykonujemy tylko drobnokropliste, żeby ciecz robocza osiadła na kukurydzy. Trzeba również pamiętać o temperaturze wody używanej do zabiegów - nie możemy doprowadzić roślin do szoku termicznego a do zabiegów zastosować kondycjoner cieczy roboczej full kondycja, która działa antystresowo na roślinę i dodatkowo zakwasza, buforuje, zmiękcza wodę jak również poprawia wchłanianie i przyleganie cieczy roboczej.
Duży plon
Aby zapewnić wysoki i doskonały jakościowo plon należy zastosować do oprysku induktor odporności nanogro aqua.
Niedobory fosforu w uprawie kukurydzy
Kukurydza ma bardzo często wiosną problemy z przyswajaniem fosforu, dlatego warto wiosną zastosować doglebowo bi fosfor, preparat bakteryjny, który wspomaga przyswajanie fosforu przez rośliny nawet w czasie niższych temperatur.
Uprawa kukurydzy na ziarno
Bardzo ważnym elementem w uprawie kukurydzy na ziarno jest odpowiedni dobór odmian związany z użytkowaniem, a także ich wczesność uzależniona od regionu zasiewu
System FAO dzieli odmiany kukurydzy na 9 klas wczesności. Polska została podzielona na 4 rejony.
Dla każdego z nich zostało zapisane odpowiednie FAO dotyczące wczesności odmiany i możliwości siewu kukurydzy:
- Rejon I – FAO do 300
- Rejon II – FAO 230 do 260
- Rejon III – FAO do 210
- Rejon IV (podgórski) – FAO do 200
Kukurydzę na ziarno dzieli się na 2 typy: FLINT i DENT.
Odmiany typu FLINT charakteryzują się szybkim rozwojem początkowym, lepszą odpornością na chłody i wcześniejszym kwitnieniem, sprawdzają się one lepiej w warunkach chłodnej i zimnej wiosny lub na stanowiskach zimnych i wolniej nagrzewających się.
Odmiany typu DENT zalecane są do uprawy w rejonach cieplejszych, na stanowiskach szybko nagrzewających się oraz na glebach lżejszych.
Wymagania pokarmowe
Z plonem 1 t ziarna pobiera: 30 kg azotu (N), 12 kg fosforu (P2O5 ), 30 kg potasu (K2O), 10 kg wapnia (CaO), 10 kg magnezu (MgO), 4 kg siarki (S) lub w przeliczeniu na SO3 – 10 kg oraz 11 g boru (B), 14 g miedzi (Cu), 110 g manganu (Mn), 0,9 g molibdenu (Mo) i 85 g cynku (Zn).
